Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
IX.
Fèrmete Nane, fèrmete 'na sc-ianta1
che guardemo ben ben sta maraveia....
L'Adese in corsa, quà, par che el se incanta
come un vecio pastor che se indormeia
soto la capa del camin, che sfanta2
tuti i dolori de la so fameia,
e gnanca3 el grio par no sveiarlo el canta...
― L'Adese, dorme, ma nissun lo sveia:
nè la paura de sti monti a pico,
nè la ferata che ghe rusa in fianco,
nè le sfuriade che ghe bate el vento,
nè le memorie del gran tempo antico,
quando le mule col vestito bianco
portava a spasso i vescovi de Trento.