bianto per lo mondo? sa diese ben anar infina sul Ferrarese. A me vuo impensarezo que ge dego dire: a vuo dire na fia, vi comare, guarde qua: mi, con dise questu, a v'he mostro sempre de ben volere, e de ben in miegio a vel mostrere? pur ch'una fie, co dise questu a sare ben dire, le lome se catto me compare a cha: mo che? a cattere qualche scusa, trista quella musa, che non fa cattar una scusa: orsu a vuo anare.
Be. Pire, pire, pire, mare, on sitta sara mo ande ste galline? le n'he za gnian in casa, pire, pire?
Me. Die v'agia comare, que de compare?
Be. A no se dol sia andò a la fe: sanite.
Me. Orbentena, a ste a Pava vu, a si deventa gran maistra, a si deventa co dise questu, cittaina: el no se po pi, co dise questu, cancaro.
Be. A son quel cha son, a son si fatta co a me vi, sa stago a Pava, e vu ste de fuora.
Me. A ge stago per certo: mo co disse questu, per forza a ge stago: mo cri che quel che me solea olire, me puzza; che co a vago per qui campi, e cha vegno do a stasivimo vu e mi a rasonare de brige, e don a ve spiochiava, e che catto quella nogara don a ve sgaregiava le nose lugiege, al sangue de san Lazaro, a me sento a vegnire na smagna un strapelamento, cha me desfago, con fa sale in