Sui paraori zà de la fotua
Sborio comanda a Beta che da gnoca
Se scoverse le tete, e meza nua
Sul canapè ghe mostra e culo e coca,
lnfiamà de lusuria el supia, el sua
El se ghe buta adosso, el basa, el toca,
Beta lo lassa far, slarga i zenochi
E lù continua a dir, la sera i ochi.
La sera i ochi che a la parte sconta
Me fazzo strada col mio deo peota,
Gò zà fora la cana, e bela e pronta
La s'infiama, la bulega, la scota,
Un vecchio Professor fiabe no conta,
Quel che decide el colpo xè sta bota,
No la se tira in drio, la staga dura
Che son zà a la metà de la fatura.
Soto l'urto del maschio zarlatan
Beta se lagna, e trema de spavento,
Ma lù col so negozio da vilan
Ghe sconquassa la mona e l'è zà drento,
O Dio! ti me fa mal toco de can
Ziga Beta, gò in culo el to istrumento
Sborio spenze de gusto, e pien de inzegno
Ghe risponde, sborando, la xè a segno.
Che Sborio consumà de profession
Nol perdeva la testa, e là in quel ato
De romper una nosa, el gera bon,
De magnar un susin, de far el mato:
Sborio se leva suso, e da birbon
Sconde la cana presto più de un gato,
Cate core de sbalzo a vardar Beta
Che gà sporca de sangue la polpeta.
Pagina:Poesie e satire di Pietro Buratti veneziano.pdf/12
Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.