Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/110

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
UN DISNAR IN ÇITÀ.


     Nina, sentadi a l'osto,
col ciaro che se spande
da i to oci de sólfaro,1
el mondo el par più picolo
el piato el par più grande,
e tuta una rosaria
de bei palassi in aria,
spiuma e spiansisa2 su...

     E la tovaia bianca
la par 'n altar da ciesa...
Guarda castei de súcaro,3
guarda primissie – sfóghete
qualunque sia la spesa...
Vegna botilie fine,
carghe de teraine
che el tempo ghe trà su!

  1. sòlfaro: zolfo
  2. spiansisa: lampeggia
  3. súcaro: zucchero.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/110&oldid=70606"