Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
UN DISNAR IN ÇITÀ.
Nina, sentadi a l'osto,
col ciaro che se spande
da i to oci de sólfaro,1
el mondo el par più picolo
el piato el par più grande,
e tuta una rosaria
de bei palassi in aria,
spiuma e spiansisa2 su...
E la tovaia bianca
la par 'n altar da ciesa...
Guarda castei de súcaro,3
guarda primissie – sfóghete
qualunque sia la spesa...
Vegna botilie fine,
carghe de teraine
che el tempo ghe trà su!