Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/111

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.


     Ma se davanti a i veri,
co una fame gaiarda,
trista, malada, stupida
a fermarse se áldega1
'na testa che te guarda,
e sensa che s'el creda
par che 'na roba freda
ne sia sbrissià sul cor...

     E su, su da le cáneve
dove i pitochi stenta,
zo da i granari umidi
dove su veci mobili
sgossa zo l'acqua e sventa,
par che ne ariva un sigo,
'na specie de castigo
in forma de dolor...

  1. se àldega: si arrischia.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/111&oldid=70607"