– Oh, parone, come vala?
Le se ferma, le se sponsa...1
Posso, un vermouth, 'na marsala,
quatro fregole de consa,2
posso un par de muradori,
che le aiuta sui lavori?
― Ci... ci... ci... ma grassie tante;
se el savesse come semo
strache morte, e che vegnemo,
ci... ci... ci... da che distante...
Che el ne guarda: sporche, brute,
ma ghe semo quasi tute...
Uh, che brave! Le s'à messo
a la çerca de i so nii,
le faseva pii... pii...
Con parmesso, con parmesso!
Rinforsando la rosaria,
con gran çercoli par aria...
Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/174
