Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/233

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
I.


Dopo de aver lassado quel paese
     dove che dorme stofegado un sigo
     par 'na vecia rosaria1 de pretese,
     che guai se le disesse – e no le digo,

parchè za me capisse quei che lese –
     mi e me fradel dotor, co 'n altro amigo,
     omo de testa e gran pitor de cese,
     èmo fato una tapa su Ossenigo.

E, molando 'na ocià par la valada
     dove l’Adese va lustrando via
     le scarpe a i monti che ghe dà la strada,

dopo gnanca l'afar de un quarto d'ora,
     êmo visto scapar la ferovia,
     co le tedesche che guardava fora...

  1. rosaria: storia, vicenda.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/233&oldid=70748"