Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/238

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
VI.


Se mi g'avesse du cavai che trota,
     che sgolasse par aria al me comando,
     come se sente sul camin che scota,
     ne le rosarie, che i ne va contando;

de sentiero in sentier, de grota in grota,
     de sengia in sengia sempre galopando,
     par strada giusta o su la strada rota,
     a seconda el çervel se va pensando,

ora in çima a un gran monte, ora zò in fondo
     de un precipissio dove l'aqua rusa,
     e in nome de la vecia poesia,

su tute le montagne de sto mondo
     vorìa piantarghe una canson che slusa
     e una bandiera che la fusse mia!

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/238&oldid=70753"