Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/69

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
V.


     Tute le foie i è cascade in tera
e gh'è passado su 'na nevegada.
Semo in diçembre e 'l grio che se despera
co la so cavalota inamorada,

     drento a la tana el speta primavera...
Ma sto vecio co l'anima ingiassada,
el va sempre a sponsar1 su la so piera
pertegando a pianin la stessa strada.

     E la sera del giorno de Nadal,
gran bruto giorno par un desperado
che no 'l g'abia amicissie e 'l staga mal,

     dopo che a casa, speta e che te speta
i è vegnudi a çercarlo, i l'à trovado
longo desteso su la so bancheta!

  1. sponsar: riposare.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/69&oldid=70545"