La Espero
|
Edission original: |
nissuna edission indicà |
|
Fonte: |
eo.wikisource |
| Edission e fonte ▼ |
La Espero (Esperanto)
En la mondon venis nova sento,
Tra la mondo iras forta voko;
Per flugiloj de facila vento
Nun de loko flugu ĝi al loko.,
Ne al glavo sangon soifanta
Ĝi la homan tiras familion:
al la mond' eterne militanta
Sub la sankta signo de l' espero
Kolektiĝas pacaj batalantoj,
Kaj rapide kreskas la afero
Per laboro de la esperantoj.
Forte staras muroj de miljaroj
Inter la popoloj dividitaj;
Sed dissaltos la obstinaj baroj,
Sur neŭtrala lingva fundamento,
Komprenante unu la alian,
La popoloj faros en konsento
Unu grandan rondon familian.
Nia diligenta kolegaro
En laboro paca ne laciĝos,
Ĝis la bela sonĝo de l'homaro
La speranẑa (Vèneto)
Tel mondo rua en nou sentimènto,
par el mondo pasa na fòrta vos;
sule ali de en bòn vent
intant el va de 'n posto a cuel'altro.
Ala spada che ol sangue no
'l tira la intelligenẑa umana:
đà al mondo che combat da senpre
'l ghe fa na promessa de santa armonia.
Sot al sant segn dela sperantẑa
se cata insieme i conbatènti dela pas
e cres prest i mes-ceri
del laoro de far par cuei che spera.
I alti muri i é forti par i so millènni
divixi fra i pòpoli;
ma le inpontađe barriere le aserà perđer,
spacađe par el sant amor.
Col fondamento de na lengua neutra,
capèndose un l'altro,
i pòpoli i aserà far in mòđo de vègner
na sola gran famea.
I nòsi laborioxi colèghi
tel laoro par la pas no i se stracherà
prima che 'l bèl sògno dela Umanità
par el etèrno bèn no 'l sarà finì de far.