Pagina:Berto Barbarani, I due canzonieri, 1917.pdf/108

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.


     ghi n'è fin che costa un besso,
e ghi n'è che de val tri...
«Con parmesso, con parmesso,
che vôi vedarli anca mi.»

     Le puete bele bianche,
le se buta fora in strada;
un caval da do palanche
l'è drio a trarme una peada...1

     Sto tranvai co i so vagoni
par che el fassa: fu, fu, fu!...
«Bei maroni, bei maroni,
de comandelo, anca lu?»

     Giovanin, l'è meso mato
par sta bela carossina;
«Mandolato! Mandolato
tuto màndole e farina...»

     Quanta gente! Che boresso,
drio a 'na tromba che fa piiiii....
«Con parmesso, con parmesso,
che vôi védarla anca mi».

  1. peada: calcio.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Berto_Barbarani,_I_due_canzonieri,_1917.pdf/108&oldid=70600"