Pagina:Luigi Cappello - Dai rovinassi del campanil, 1905.pdf/52

Sta pagina la xe stà trascrita, ma la gà ancora da vegner rileta.
L'amnistia


Cossa mai, la sarà n'opara bona,
     un trato de bon cuor, un sentimento
     de nobiltà che aprova ogni persona;
     ma çerte robe mi le ingioto a stento.

A un ladro, a un borsariol se ghe condona
     'na parte del castigo, e in t'un momento
     se vedemo da novo una corona
     de malviventi atorno a usmar el vento.

Se dise che fassendo ste amnistie
     a le canagie, ai ladri e birbi e spie,
     se çerca de condurli a l'onestà.

Ma come mai voleu che de sta roba
     traga profito un tal che ormai ga za
     vinti condane e più sora la goba?

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikisource.org/w/index.php?title=Pagina:Luigi_Cappello_-_Dai_rovinassi_del_campanil,_1905.pdf/52&oldid=75576"